Aanmoediging En Steun.

En ontspannen dag vandaag wat zeer prettig was, er was zon en de hemel was blauw toen Richie de gordijnen vanochtend opende.

Het de hele dag zon nig wat zeer prettig is en aardige verandering van de dikke wolkendekking aan die wij voor het laatste weken elke dag hebben gehad.

Vandaag is het eindelijk goed weer is wat perfect is omdat ik na buiten wilde gaan en hoopte het weer zou mee werken.

Wij gingen om het blok rond 16.00 uur na mijn afspraak met Johanneke, mijn ergotherapeut, die voorbij kwam om te controleren of de arm steunen op de juiste hoogte waren.

Blij dat zij langs kwam omdat de steunen een belangrijk paar centimeters omhoog moesten worden gedaan,het effect was goed; plotseling zat ik nog beter.

Johanneke heeft alles goed gecontroleerd om te zien of de arm steunen voldoende was aangepast, en dat zijn zij nu.

Toen wij buiten waren kon ik de voordelen voelen van goed gesteunde armen, hoef niet meer mijn armen zelf omhoog te houden wat zeer vermoeiend was en zelfs een korte reis was erg pijnlijk geweest.

Aanvankelijk haatte ik de koele wind als ik alleen was ging ik meteen weer na binnen en later had ik mij niet goed gevoeld.

Gelukkig wilde Richie niets van weten en hij overtuigde mij om de Jacob van Lennepkade op te rollen; wij pauzeerden in de zon bij de hoek met de Kostverlorenkade.

De zonneschijn was schitterend, heb werkelijk van genoten om even in de zon te zitten voor een korte tijd voordat wij op Kosterlorenkade richting de hondtoilet gingen.

Beide honden waren uiterst opgewekt om buiten te zijn met mij en konden zich nauwelijks inhouden.

Terwijl Richie de honden na hun toilet nam heb ik in de zonneschijn gezeten wat aardig was voor me na zo lang in bed.

Nadat wij de Jacob van Lennepstraat op rolden waren wij thuis, de gehele reis was net iets meer dan 40 minuten.

Toen wij op het punt stonden om uit te gaan zei dat ik dacht dat het te laat was voor de markt zei bijna dat ik niet meer na buiten wilde gaan, ging akkoord met de suggestie van Richie om rond het blok met de honden te gaan.

Buiten was de combinatie van schaduw en wind niet zo prettig en plus het gevoel van bijna in paniek raken door buiten te zijn was even teveel voor me geweest.

Ongerust zijn en gevoel van paniek is een deel van wennen om weer na buiten te gaan, speciaal na zo lang binnen te zijn, het was op 21 august 2008 dat Ton Peeks Richie en mij vertelde dat ik in bed moest blijven

Ben blij dat ik uitging en blije dat ik Richie heb om mij te steunen en aan te moedigen, zonder hem had ik het niet kunnen doen.