Afscheid Van Onze Mooie Spike.

S

Spike.

Vanavond wilde Spike nog  mijn cashewnoten eten, en gaf mij blikken tot hij wat ook kreeg,  ik ga dit missen, het delen van lekkers met onze mooie hond.

Later  werd het duidelijk dat Spike het einde had bereikt; hij blafte uit puur frustratie en woede dat hij zich opeens niet meer kon bewegen.

Dit ging door voor een paar uren tot Richie de honden naar het hondentoilet nam en toen zij terug kwamen was Spike uiterst stil en teruggetrokken.

Alsof hij zijn laatste energie bij het hondentoilet had uitgeput en daarna  was er werkelijk niets meer over.

Voor het eerst ooit, wilde hij niet zijn pens staaf eten toen zij terugkeerden, noch  wilde hij iets anders.

Hij was plotseling zeer stil, uiterst klein en zeer teruggetrokken en duidelijk in heel wat pijn, nooit heb ik  hem eerder zo gezien. 

Het is 01.00 in de ochtend, Richie heeft Spike naar de Spoed Kliniek voor Dieren genomen om hem te laten inslapen en een einde maken aan zijn pijn.

Wij kregen en afspraak voor kwart voor twee  in de ochtend en  Richie telefoneerde mij  om te zeggen dat hij veilig bij de kliniek was aangekomen; hij deed ongeveer 40 minuten in de sneeuw om daar te komen.

Het werd zeer duidelijk vanavond dat Spike totaal uit geput  was, het was werkelijk hard om te zien hoe hij weg ging met Richie, duidelijk in veel pijn zo stil was hij.

Alvorens zij gingen bracht Richie Spike in de slaapkamer zodat ik hem kon aaien voor de laatste keer en hem zien en één laatste keer mij met zijn lieve ogen aankijken.

Hartverscheurend om te denken dat Richie straks terug komt zonder Spike, Marleen was zeer overstuur toen zij weggingen.

Zij liep meermaals  rond in de woning alvorens op haar achterste benen op te staan en mij in het bed te bekijken en dan dichtbij mijn bed te zitten  terwijl wij op mijn schat Richie wachtten om terug te keren.

Richie telefoneerde mij om te zeggen dat Spike geknuffeld in zijn armen in 5 minuten was gestorven,  het is nu 2.35 en Richie is  nu op zijn weg naar huis.