http://en.wikipedia.org/wiki/Andreas_Nottebohm
Kunnend mijn rechte arm vorge nacht opeens niet opheffen of bewegen, na geen problemen gisteren, het was een reusachtige schok.
Het was een verrassing die ik op dit ogenblik niet nodig had, ik had net opnieuw ontdekt, hoe belangrijk mijn arm oefeningen voor mij zijn.
Probeerde meteen om te zien of ik op de een of andere manier nog oefeningen kon doen, zodra ik mijn arm niet meer kan bewegen, dat was mijn directe gedachte.
Ik was benieuwd of Richie een katrol, over het bed kon monteren zodat het nog mogelijk was om mijn spieren uit te rekken.
Na een korte tijd moest ik toegeven dat er niets was, niet zonder een motor of hulp van Richie.
Het voelt alsof mijn arm van hout arm, leefloos naast mij ligt, dit deed mij schrikken; Ik had gehoopt om mijn armen voor minstens nog en jaar actief te houden.
Dat mijn rechter arm niet meer kon bewegen, was afschuwelijk, ik had gehoopt dat mijn armen nog volgend jaar zouden functioneren.
Vorige nacht was het een smerige schok, voor enkele ogenblikken was mijn optimisme weg, en ik wilde niet, met deze ongelijke strijd doorgaan
Dat duurde slechts een paar minuten alvorens ik weer terug was,ik besloot geen tijd te verspillen met MS te vechten, omdat ik niet kan winnen.
In plaats daarvan ben ik van plan van mijn leven met mijn schat Richie te genieten en elk kostbaar ogenblik waar ik kan.
No comments:
Post a Comment