Roberto Matta
Het is verbazingwekkend dat vandaag is al de 1st van September, het heeft mij enigszins verrast.
Mijn ambitie was om naar buiten te komen dit voorjaar en zomer, helaas is dit niet gerealiseerd, wat mij erg droevig maakt.
Ik hou zo van de maanden van maart tot augustus, mijn favoriet is voorjaar wanneer alles tot leven opnieuw komt.
Vanaf het einde van februari wordt elke dag langer en er is meer licht dat is zo mooi, en uiterlijk maart ziet alles er veelbelovend uit.
Ondanks de tegenslag van in bed moeten blijven was ik zeer optimistisch dat ik in staat zou zijn om uit te gaan in de zomer.
Zelfs als ik niet in kon slagen om het voorjaar weer buiten te ervaren, was ik ervan overtuigd dat de wond genezen zou op tijd voor mij om uit te gaan in de zomer.
De lichte maanden van het jaar komen nu tot het einde en spoedig zullen de nachten steeds langer worden en ik nog steeds niet in gelukt om te zitten in mijn rolstoel.
Het was makkelijker voor mij om optimistisch te zijn aan het begin van de lente, maar nu dat de zomer is het afgelopen is moeilijker voor mij om optimistisch te blijven.
Zelfs als het moeilijk wordt ga ik mijn best doen om zo positief mogelijk te blijven, dat is niet gemakkelijk maar dan het alternatief is negatief zijn, wat niet goed is.
Natuurlijk ik heb mijn negatieve momenten, en zolang ze momenten blijven is het oke, iets anders zou me en Richie naar beneden slepen.
Dat is iets wat ik wil niet laten gebeuren, vandaag is niet eenvoudig geweest, maar het is slechts een momentopname, waaruit ik zal terug stuiteren en positieve weer zijn.
No comments:
Post a Comment