Saturday, July 31, 2010

Vooruit Kijken.






Kirstine's Schotland Photos


Vreemd hoe moeilijk het is om weer uit te gaan, veronderstel dat dit heeft te maken met hoe lang ik in bed ben geweest.

En dat is erg lang want het is sinds augustus 2008 geweest, dat ik heb binnen moeten blijven, en nu moet ik het langzaam nemen één dag tegelijkertijd.

Had het niet verwacht zo te voelen aangezien mijn eerste keer na buiten was einde van april en toen wilde ik snel na buiten alvorens ik een kans had in paniek te raken.

Dat is waarom het mij gisteren zo ongerust gemaakt had, het gebeurde vlak voor wij buiten gingen en toen wij het gebouw verlieten waren wij in de schaduw en in een koele wind

Denk nu dat het goed was dat het gebeurde omdat wij het nu uitvoerig hebben besproken wat goed was want het heeft een beetje van mijn paniek gevoelens weg genomen.

Altijd goed om over zulke zaken te bespreken die je ongerust maken, zijn zodat ik me over zich het ongerust maken van welke niet een vreselijk binnen geplakt te worden ding ongerust maak is.

Vandaag ben ik blij mijn paniek gebeurde aangezien ik nu bewuster ben, die ik probeer om te zetten zelf terug in het leven buiten mijn bed en slaapkamer.

Nu ben ik niet verrast dat het in april geen probleem was, ik had toen heel veel zin en zei dat ik mijn been oefeningen zou doen wanneer wij terugkeerden.

Gisteren hadden wij bezoek van Marianne en dan Johanneke mijn ergo therapeut en om 16.00 uur had ik veel tijd gehad om mij ongerust te maken.

Dankzij de aanmoediging en de steun van Richie ben ik met hem en de honden hier in de buurtr voor een wandeling geweest.

Het was slechts voor de vierde keer dat ik deze zomer na buiten ging, en op de een of andere manier was gisteren meer geladen dan de andere drie keer.

Gisteren was getint met frustratie dat ik niet erin was geslaagd om deze zomer meer weg te gaan aangezien wij hadden gehoopt en gedacht dat ik de hele zomer had.

De drie tegenslagen waar ik elke terug na bed moest hebben mij behoorlijk demoraliserend en drie keer weer in bed te moeten blijven hebben mijn wereld veel kleiner gemaakt dan ik hoopte.

Gisteren was ik zeer emotioneel dat ik eindelijk weer na buiten kon gaan, het was bijna te veel voor mij, ben blij dat ik Richie’s liefde en steun had.

Ik kijk nu uit om veel vaker na buiten te gaan deze zomer.

2 comments:

annemiek said...

Wat kan ik me je angst goed voorstellen. Want elke keer als je naar buiten was geweest volgde er een periode waarin je weer terug naar bed moest om je huid te laten helen.
Gelukkig helpt Richie's geduld, zorg en liefde je heel goed.
Ik ben blij voor je.

Herrad said...

Hi Annemiek,
Bedankt je reactie heeft mij geholpen om mij gedraag beter te verstaan.
Nu heb ik weer een opene wond hoop dat het niet te lang zal duren voor dat ik weer kan zitten.
Bedankt voor je bezoek.
Liefs,
Herrad