Hide And Seek, 1942.
Pavel Tchelitchew.
http://en.wikipedia.org/wiki/Pavel_Tchelitchew
Zondag
avond, ik zit in de woonkamer naar buiten te kijken op een donkere straat; de
straatlantaarns geven het een mooie comfortabel gevoel aan de buurt
Ik
word gewend aan de donkere nachten, eigenlijk geniet ik van hen dit jaar, ik houd
niet gewoonlijk van de nachten die zo zeer lang zijn.
En
de dagen die zo kort zijn, maar het scheen stom te zijn om verstoord te worden
over nog een ander ding, waar ik niets kan doen, beter met de stroom te gaan en
genieten van nu.
Verzond
net een e-mail naar Welzorg, beschrijvend mijn situatie, dat ik wacht sinds 28
van Oktober, op een eenvoudige reparatie aan mijn rolstoel.
De
man die toen kwam, kon -niets doen, behalve rapporteren dat een nieuw deel nodig
was, hij zei volgende week zou Welzorg in contact zijn.
Zij
waren niet in contact, gisteren wegens mijn post, werd ik getelefoneerd door
Welzorg, niet lang genoeg zodat ik kon op nemen.
Op
de voicemail werd ik gevraag door een anonieme persoon om hun helpline te bellen.
Ik,
sprak daar een andere anonieme werknemer, die niets wist, noch was geïnteresseerd in het weten van
wat het probleem was, hij stuurde iemand die ook niets kon doen dan terug
rapporteren.
Meer beloftes van de ingenieur dat ik volgende week word gebeld,het is niet gebeurd.
Morgen
zal ik telefoneren en zie wat gebeurt, telkens als ik daar telefoneer krijg ik een
verschillende persoon die niets weet, dat is morgen ik ga van het hier en nu
genieten, vanavond.
No comments:
Post a Comment