Moedig Zijn.

Dorothea Tanning

 http://en.wikipedia.org/wiki/Dorothea_Tanning

Hoe ik wens dat ik niet moedig moest zijn, ik zou werkelijk willen het leven kon terug  keren zoals het vóór de diagnose van Multiple sclerose in 2006 was.

Dan, zoals nu, word mij verteld hoe moedig ik ben, maar zo was het niet bedoeld, ik voelde v my ook niet als een moedig iemand, ik probeerde mij slechts draaiend te houden in de  beste manier ik kon.

De werkelijkheid is dat de dingen nooit terug zullen veranderen, noch de vooruitgang van mijn MS zal gaan in vermindering en zal mij geen extr tijd geven om te genietend van het leven met mijn schat Richie.

Ik begin werkelijk van mening te zijn dat mijn weinig kratch wat ik heb verlaten vloeit weg; Ik kan de regelmatige vooruit elke dag voelen.

Het werkelijk is shit, dat ik niet alleen moet worstelen om mijn identiteit te houden, maar ik moet schijnbaar voor alles vechten om het leven gemakkelijker te maken.

Hoe typisch van deze ongevoelige  kapitalistische maatschappij om kwetsbare mensen het moeilijk  maken om mobiliteits  hulp tE krijgen.

Ik kan het nog niet nog geloven dat zo veel tijd, inspanning en geld is besteed om te proberen om redenen te vinden om mij iets niets te geven, evenals anderen, zelfs een essentieel stuk van materiaal,

Wat ik vind maakt het nog slechter, is wanneer zij gemakshalve vergeten om mij  geïnformeerd, te houden.

HelaAs kan mijn ergotherapeut Maurits dit ondanks mijn verzoeken, te vaak nog vergeet om me geïnformeerd te houden.

Hij, Maurits evenals andere adviseurs, vergeten constant om me in de loop te houden, WeLzorg en RTD Het Dorp is het slechtst voor dit.

Wegens deze houding en ik nu aangewend om afspraken te hebben met adviseurs, en zij mij de informatie beloven op te sturen en nooit doen.

Er is werkelijk niks erger dan feitelijk in onwetend te worden gehouden, het ontneemt mijn rechten; het is ruw en totaal ongevoelig.

Ik begrijp werkelijk niet waarom zelfs mijn ergotherapeut mij niet op de hoogte kan houden zoals mij herhaaldelijk werd beloofd, het is frustrerend

Het is niet alleen mijn huidige ergotherapeut die ook altijd gemaakte beloften vergeeten was; Johanneke was zeer goed in het maken van beloftes en ze niet nakomen, desondanks al haar notities.

Het is bijna alsof dit punt niet genoeg tijdens hun opleiding word benadrukt, het schijnt vreemd om een opleiding en te vergeten dat het essentieel is om met  je cliënten te communiceren.

Dat zeker is het punt van een opleiding voor de verzorgende beroepen, ik denk met de doelgroep te communiceren essentieel is.

Zo vergeten zij het vaak dat het hun cliënten welzijn dat belangrijk is, ook vergeten zij dat hun banen er zijn om mensen te helpen.

Geen wonder dat ik uiterst stoïcijns moet zijn, moedig zijn in de aanwezigheid van dergelijke bureaucratische ongevoeligheid.

Het is een goede dat ik zo een aanhouder ben en assertief ben, anders geloof ik dat ik nog meer stress en problemen had gehad, en ik heb al veel te veel gehad.