leven met een zware handicap.

 Luis Cruz Azaceta; American; born in Cuba 1942-, 

Man Looking For A Hole, 1987

 Afgelopen nacht was het zeer vochtige dus ik nam een slaap tablet om me te helpen slapen, dit werkte goed en ik sliep tot 10,00 vanmorgen.

Vandaag is een nog heter dag, waardoor het bijna onmogelijk is voor Richie om me in een goede zithouding te plaatsen, die ik kan handhaven.

Tot nu toe, werkt deze strategie niet; op dit moment zit ik heel raar, met mijn linker schouder in een vreemde hoek.     

Mijn enige oplossing is om  Richie nogmaals te roepen en hoop dat hij me helpen kan bij het vinden van een betere positie.

Wat mij steeds verbaast is hoe lang ik kan blijven zitten wanneer ik ben in een ongelooflijk vreemd en ongemakkelijk positie.

Ik heb nooit gedacht dat ik zou eindigen in deze manier, bijna volledig verlamd, in constante ongemak en pijn, en niet in staat om iets te doen voor mezelf.     

Mijn linker wijsvinger en duim zijn nog steeds aan het functioneren zodat ik kan een paar woorden tikken, maar het hoeft niet meer omdat ik nu spraakherkenning gebruik.

Het enige waar  ik echt mijn wijsvinger voor nodig heb is om de cursor achter een woord te zetten die ik wil verwijderen.   

In het verleden heb ik mezelf vaak afgevraagd hoe gehandicapte mensen om gaan met hun leven wanneer zij dergelijke problemen hebben.

Nu moet ik mij dit niet meer afvragen omdat ik het nu zelf  op een dagelijkse basis ervaar en nu zelf weet

Er is geen behoefte meer voor mij om te speculeren nu; alles wat ik moet doen is verder gaan  met mijn leven zo goed als ik het kan.

Vaak als vandaag is het uiterst moeilijk en heel pijnlijk, wanneer  ik THC inademen kan ik ontspannen.

           

Nu Richie is iets heerlijk voor onze avondmaaltijd aan het koken, mijn plan is om dit aan te maken, waarna wil ik zoeken op het Internet voor een afbeelding en deze post op mijn blog plaatsen en genieten van de avond met mijn schat Richie.