Roberto Matta
Nog Vandaag is het warme weer vervangen door veel koeler weer, waardoor het meer draaglijk is voor mij.
Voordat ik ging slapen vannacht zat ik te denken over hoe vreemd het is te voelen hoe een mijn lichaam geleidelijk steeds meer verlamd wordt.
Wat ik moeilijk vind is al de pijn die daarbij hoort, waarom moet het pijnlijk zijn, is het niet genoeg dat mijn ledematen niet meer werken.
Sinds ik helemaal niet langer meer kon lopen in April 2007, kon ik niet begrijpen waarom mijn benen zo veel pijn deden, speciaal omdat zij niks meer konden doen.
Toen realiseerde ik me dat mensen die doof zijn vaak geteisterd door vreselijke geluiden in de oren.
Het andere wat ik gehoord heb was dat amputees nog steeds hun ontbrekende ledematen voelen, dit moet een vreemd gevoel zijn om je been voelen moeten nadat het is geamputeerd.
Ik weet zeker dat veel mensen zou het met mij eens zijn, dat het rot is om dergelijke ongemak en pijn te ervaren, zodra men zwaar gehandicapten wordt.
Het is vreemd dat dit gebeurt, ik wou dat ik niet hoefde al de pijn in mijn benen en helemaal tot aan mijn middenrif te voelen.
Nu dat mijn armen verliezen hun functionaliteit, heb ik nu ook veel pijn en ongemak in mijn armen.
Mijn armen worden zeer strak, dit gebeurt spontaan elke keer dat ik lach, gaap, hoest, niez dan is het pijnlijk totdat de spanning weer verlicht na een tijdje.
Wanneer ik wakker wordt in de ochtend, dat is het eerste wat elke dag gebeurt, zodra ik ben bewust, en het duurt een tijdje voor de armen weer beter voelen.
Nu dat ik zo zwaar gehandicapten als ik nu ben, voelt het alsof ik ben dagelijks getuige van mijn constante gestage daling, die zal leiden tot mijn dood, ik denk in de nabije toekomst.
Ik hoop dat het is niet voor enige tijd, ik wil nog beetje lange leven, in augustus 2010, toen ik twee jaar in bed met een zware decubitus wond had overleefd.
En kon zitten in mijn rolstoel weer na zo'n lange tijd, het heeft mij een andere gevoel gegeven over het leven.
Vanwege deze prachtige ontwikkeling was ik niet langer depressief, pessimistische en had niet meer het gevoel alsof ik niet lang te leven had, het gaat mij zo'n goed gevoel dat ik wilde voor ten minste nog eens vijf jaar leven.
Aangezien mijn armen nu zo verslechterd worden zo snel vanaf het begin van dit jaar heb ik opnieuw mijn situatie bekeken.
Ik wil nog steeds leven zo lang mogelijk, maar ik moet realistisch blijven, ik heb wellicht niet zo lang als ik wil, mijn taak is nu om tegelijkertijd realistisch en optimistisch zijn.
No comments:
Post a Comment