Bryan Charnley.
http://en.wikipedia.org/wiki/Bryan_Charnley
Ik ben ontwaakt in veel ongemak vanochtend, Richie ontdekte er een uiterst kleine knik in mijn katheter buis, dit begon te stromen nadat hij mijn positie had verandert.
Nadat dat met succes werd opgelost en mijn katheter zak begon vol te rakken, deed ik mijn arm oefeningen, het viel mij op dat het veel gemakkelijker ging dan gisteren.
Briljant om dat op te merken dat het vandaag makkelijker is, beter dan slechts de vooruitgang van mijn MS op te merken.
Slechts een lijst maken van van alle dingen die niet meer mogelijk voor mij zijn om te doen is een waardeloos taak, het veroorzaakt slechts depressie.
Dit is een symptoom van MS, en geen wonder, het is niet gemakkelijk om met een ongeneeslijke ziekte te worden gediagnosticeerd.
Het rare is dat ondanks dat ik het al wist, was ik nog geschokt dat het echt ongeneeslijk was en er was werkelijk geen behandeling.
Zeer vreemd zo geschokt te zijn,en ik wiste het, voelde mij verlaten en beroofd, ik ben benieuwd of anderen dit ook ook voelen.
Ik denk dat ik niet enige kan zijn, ik ben zeker dat anderen zullen erkennen hoe het voelt om ongeneeslijk te zijn, en er is geen kans om beter te worden.
Dat is echte shockend dat ik niet beter kan worden en niemand beter wordt, dat kan niet waar zijn, het altijd verteld dat alles kan opgelost worden, helaas dit niet.
Nadat dat met succes werd opgelost en mijn katheter zak begon vol te rakken, deed ik mijn arm oefeningen, het viel mij op dat het veel gemakkelijker ging dan gisteren.
Briljant om dat op te merken dat het vandaag makkelijker is, beter dan slechts de vooruitgang van mijn MS op te merken.
Slechts een lijst maken van van alle dingen die niet meer mogelijk voor mij zijn om te doen is een waardeloos taak, het veroorzaakt slechts depressie.
Dit is een symptoom van MS, en geen wonder, het is niet gemakkelijk om met een ongeneeslijke ziekte te worden gediagnosticeerd.
Het rare is dat ondanks dat ik het al wist, was ik nog geschokt dat het echt ongeneeslijk was en er was werkelijk geen behandeling.
Zeer vreemd zo geschokt te zijn,en ik wiste het, voelde mij verlaten en beroofd, ik ben benieuwd of anderen dit ook ook voelen.
Ik denk dat ik niet enige kan zijn, ik ben zeker dat anderen zullen erkennen hoe het voelt om ongeneeslijk te zijn, en er is geen kans om beter te worden.
Dat is echte shockend dat ik niet beter kan worden en niemand beter wordt, dat kan niet waar zijn, het altijd verteld dat alles kan opgelost worden, helaas dit niet.
No comments:
Post a Comment