In Contact Blijven..

 

View to the universe
by Nikos Engonopoulos

http://en.wikipedia.org/wiki/Nikos_Engonopoulos

Vandaag begon plotseling toen gingen mijn armen vast spannen zodra ik ontwaakte, alhoewel ik uiterst stil lag, en ontspannen proberend te blijven.

Niettemin werden mijn spieren pijnlijk gespannen, het alsof ik op gesloten was, ik voelde mij totaal beperkt, veronderstel dat voelt net een dwangbuis.

Het is zo moeilijk voor mij om mij stil te houden wanneer ik zo pijnlijk gewekt word, tergeefs probeer lk te ontspannen elke ochtend, maar elke keer  jank ik, net als Coldplay, behalve ik ben geen stadionband.

Hoop elke dag dat ik mijn spieren zou kunnen kunnen ontspannen en de pijnlijke spiersamentrekking vermijden, tot dusver is dit enkel wensgedachte.

Elke ochtend is dit mijn ambitie en in plaats van te kunnen slagen en ontspannen; mijn geheel lichaam wordt verkrampd, het is  totaal gespannen.

Het neemt minuten elke ochtend vóór de spieren weer te ontspannen en de intense pijn begint  langzaam te verdwijnen.

Zodra dat gebeurde voelde ik mij beter, voelde mij nog beter na  Richie kussen, de betere manier om de dag met een kus te beginnen niet een schreeuw van pijn.

Daar  na werd de dag progressief beter, in de middag genoot ik van een  Skype sessie met Cari, een goede vriendin in Wales, zij woonde hier tot 1994, ik mis  haar nog steeds, aardig om met haar te spreken.

Blij dat wij in contact zijn gebleven, ik verloor al mijn eersten vrienden toen wij Trinidad verlieten, en weet hoe belangrijke vrienden zijn, ik houd van om met mijn vrienden in contact te blijven.