Roberto Matta
Een welke vreselijke schok, toen ik realiseerde dat ik incontinent was, wat bijzonder afschuwelijk was was hoe snel het gebeurde zodra ik niet meer kon lopen.
Dat kwam veel te snel zodra ik mijn diagnose op 19 Juli 2006 kreeg, plotseling zonder enige waarschuwing op één ochtend in Oktober, stopte mijn capaciteit te lopen.
Het was afschuwelijk vooral aangezien ik afspraken bij de Rehabilitatie kliniek van Amsterdam en de mobiliteitsbus zou aankomen om mij elke minuut op te halen.
Aanvankelijk vond ik het vreselijk verwarrend om zo te zijn, vond alsof het mij in een andere maakte, dat mij van streek maakte, en het moeilijk maakte.
Het heeft mij totaal kaput gemaakt en mij minder gevoeld op de een of andere manier als een vrouw, en niet mezelf helemaal niet, het heeft mij ongerust gemaakt, het maakte mij onzeker over wie ik was.
Op 19 Juli 2006 voelde het alsof mijn leven over was en sindsdien doe ik mijn best en heb geprobeerd om het beste van alles, samen met mijn schat Richie te maken.
No comments:
Post a Comment